bir vapurun iskele yanında

dayanmışım vardavelasına üst katın

vira diyorum Eminönü'nden Beşiktaş'a

sol yanımda Galata yolcu ediyor beni geceye

bir de sol yanımdakiler

baharla yeşerecek değil mi ki güzün solan güller

güzün peşinden kışla yalıyor yüzümü serin rüzgar

boğazında yine hırçın dalgalar

İstanbul'umun adı gibi 

aşkı da

iliklerine kadar işliyor insanın

boğazın suları misali

allak bullak her çırpıntıda

nefes aldıkça

-ada"dan...-

Sadece "ihtimallerin" sevildiği yaşamlar var...

yaşayabilme ihtimali,
sevebilme ihtimali,
olabilme ihtimali,
ve belki de; yalnızca ihtimallerin için sevdim seni... 
senin beni sevebilme ihtimalin gibi...

benzese de ihtilafın ihtimali gelmiyor dilime,
sen de dolama hiç diline,
iyi'htimaller olsun sevimizde,
hani canım senin beni düşünüp düşünmediğin düşüncesi gibi...

sevebilme ihtimali var mıdır dersen
kesin birilerini sevindirirsin
ihtimalleri seven
ihtimallere sevinen
sevgi gibi ılık ılık içine işleyen
senin beni sevebilme ihtimalin misali... 

senin beni sev"-di"li geçmiş vaktin gibi
ne bileyim
dile de varmıyor ama
geçmiş gitmiş içinden

ezmiş geçmiş içimden
yerdeki karlara basan ilk ayakların izleri gibi
şimdi artık ne desen
yürümez kimse o karların üzerinden... 

ardında bırakılmış bir kardan adam
buz gibi, kaskatı
savunup korunmaktan donmuş kolu kanadı
bir havuçla birkaç kömür kalacak geriye baharla
belki de rengi yüreğinin kömür karası...