Merdivenin son basamaklarını aşıyordum ki karşıma çıktın. Hem de tam karşıma. Göz göze gelip buluşmadan devam ettik ikimiz de yolumuza. Konuşmalı mıyım dedi içim seninle. Hayır dedi hemen ardından. Ben sormuştum oysa. Konuşmalıysak ikimizi yalnız getir bir araya diye ama o an donakaldım işte. Yürüdük iki ayrı evrendeki varlıklar gibi. Yine kokun burnuma geldi. Derin bir nefes aldım... ama burnumdan öteye geçemedi. İzin kalmamış demek ki. Oysa beynimi tırmalıyordu her nefesimde ve burnuma doluyordun bazen yokluğunda bile. Bir defa daha diliyorum şimdi karşıma çıkarmasını seni. Bu defa demek için söyleneceklerin, söylenmesi gerekenlerin hepsini... Bir defa daha eğer gerçekten konuşulmalıysa...
