İçine dolup dolup birikenlerin hiçbir kelimeye sığışamadığından dökülemediği tarifsiz bir düğüm oldun mu hiç?

Her nefesinle içinde biriken anların hiçbir sözcüğe sığamadığından, hiçbir sözcüğü dolduramadığından ve hiçbir sözcükte manasını bulamadığından çıkamadığı içinden... 

Ve kimsenin seni anlamadığını bildiğinden. Ve kimsenin seni anlamayacağını bildiğinden. Ve kimsenin seni anlayamayacağını bildiğinden. Hergün biraz daha sustuğun. Hergün biraz daha yalnızlaştığın. Hergün biraz daha kabuğuna sokulduğun... Bu defa korkudan, endişeden değil belki. Bu defa yalnızca herkesin dilini unuttuğundan, unutturulduğundan, unutturduklarından ve hiç kimsenin bilmediğinden senin konuştuğun dili.