Sen Yüreğime Esince

Sen Yüreğime Esince...

          Evin durgun dingin havası vardır hani, 
          Ilıktır içerisi, sakindir
          Sıcacıktır bedenlerimiz
          Bir pencere açılıverir o an
          Sanki bir kanala girersin
          O soğuk, o esinti
          Öyle bir yalar geçer ki bedenini
          Ürperirsin...


          İşte her seferinde böyle gelişin
          Yüreğimin ılığına açılıveren pencere gibi
          Bir baraj kapağı açılınca
          Özgürlüğünü ilan eden sular gibi
          Hırçınca ve tüm heybetiyle acının
          Gelişin büyük kapıdan
          Mavinin serinliği ve derinliğiyle
          Yüksek tavanları dolanıp 
          O en derin noktaya yerleşiverir gibi
          Yerleşip tüm hislerimi alt üst eder gibi


          Her gelişin bir değişim 
          Seni ruhumda her buluşum
          Yaşamına bir daha dokunuşum
          Yaşamıma bir daha dokunuşun
          Aynı noktada kesişmek
          Keşfetmek birbirimizi
          Takip edip bulmak izimizi


          Yaşamak seni, heyecanlı
          Nerede ve ne zaman ayrıntı
          Seninle her an canlı
          Oluşun dokunuşu gibi
          Senli benlerin susuşu
          Uzaklara bakan ve belki
          Aslında hiçbir şeyi görmeyen gözlerin konuştuğu
          Sözcüksüz bir dil sanki
          Yürekçenin en edebi hali
          Işığın en aydınlık anı