Hiç yersiz yurtsuz olmadın biliyorum. Olmuş olamazsın, olsaydın... Hani hep bunu bekliyorum ya senden, beni birazcık olsun anlamanı. Düşünüp taşındıklarımı, beynimi parçalarcasına kaşındıklarımı... Şimdi fark ettim ki artık beni anlamanı istemiyorum. Hiçbir yere ait olamamanın ya da belki başkalarının topraklarında sığıntılanmanın acısıyla anlamalıysan beni, anlama. Beni anlamıyor olmanın ferahlığı sende kalsın ama anlama beni. Tüm bu başkasılaştırılmanın acısını çekeceğini gördükten sonra, beni anlama. Başkasılaşmanın sonu gerçekten de kendin olmak olsa da... Yersiz yurtsuz kalmayı, başkalarının toprağında sığıştırılmayı da eklerim ama, sana beni anlama derim. Ne bunları deneyimle ne de fark et beni hislerinle... Acıyı bir de sen derme yüreğinde.
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder