bir vapurun iskele yanında

dayanmışım vardavelasına üst katın

vira diyorum Eminönü'nden Beşiktaş'a

sol yanımda Galata yolcu ediyor beni geceye

bir de sol yanımdakiler

baharla yeşerecek değil mi ki güzün solan güller

güzün peşinden kışla yalıyor yüzümü serin rüzgar

boğazında yine hırçın dalgalar

İstanbul'umun adı gibi 

aşkı da

iliklerine kadar işliyor insanın

boğazın suları misali

allak bullak her çırpıntıda

nefes aldıkça

-ada"dan...-

Sadece "ihtimallerin" sevildiği yaşamlar var...

yaşayabilme ihtimali,
sevebilme ihtimali,
olabilme ihtimali,
ve belki de; yalnızca ihtimallerin için sevdim seni... 
senin beni sevebilme ihtimalin gibi...

benzese de ihtilafın ihtimali gelmiyor dilime,
sen de dolama hiç diline,
iyi'htimaller olsun sevimizde,
hani canım senin beni düşünüp düşünmediğin düşüncesi gibi...

sevebilme ihtimali var mıdır dersen
kesin birilerini sevindirirsin
ihtimalleri seven
ihtimallere sevinen
sevgi gibi ılık ılık içine işleyen
senin beni sevebilme ihtimalin misali... 

senin beni sev"-di"li geçmiş vaktin gibi
ne bileyim
dile de varmıyor ama
geçmiş gitmiş içinden

ezmiş geçmiş içimden
yerdeki karlara basan ilk ayakların izleri gibi
şimdi artık ne desen
yürümez kimse o karların üzerinden... 

ardında bırakılmış bir kardan adam
buz gibi, kaskatı
savunup korunmaktan donmuş kolu kanadı
bir havuçla birkaç kömür kalacak geriye baharla
belki de rengi yüreğinin kömür karası... 

Çorb"A"şk

Çorbanın aşkla bir ilgisi var, kesin...

 

iki çorba kaynatmak gerek

ne koymalı içine

lezzet, koku, biraz doku

biraz dokunmalı yüreğine de

yemeğin tadı, kokusu

tane tane...

tabi ya nane...

nane can vermeli yemeğine

nane ile

tarhana, yayla, ezogelin,...

her çorbaya nanesin

hani sen bir tanesin

sen oysa çok değerlisin

cansın, candansın

aşksın sen aşkımsın

çorbanın aşkla bir ilgisi olmalı

yoksa neden çorbanın tuzu

bana seni hatırlatsın...

çorbanın diyorum, kesin,

aşkla bir ilgisi olmalı

bir kaşık solunca kaşığa,

dokununca dile

er ya da geç dokunuyor tine de...

İstan"bul"

                                  İstanbulla sevişiyorum
                                  Hele de giderken herkes birer birer
                                  Bir İstanbul kalıyor bana her sefer
                                  Ve ben
                                  İstanbulla sevişiyorum
                                  Bana kalan tek aşkla
                                  Bana kalan tek yarla
                                  İstanbulla sevişiyorum
                                  Her gece çılgınca
                                  Terketmiyor sevdası beni
                                  Tüm geceler bizim
                                  Her elvedada sarılıyor biraz daha
                                  Daha derinlerime işliyor
                                  İstanbulla sevişiyorum
                                  Onun gibi tenim, bedenim
                                  Nefes
                                  Alıyorum bir onun için
                                  Tüketmeyen tek şey beni
                                  Bana kalan her şeyiyle tek şey
                                  İstanbulla sevişiyorum
                                  Değer mi?
                                  İşte buna değer
                                  Bir minik İstanbul olacak benim bebeğim
                                  İstanbulla sevişiyorum
                                  Artık herkes gideceği kadar uzağa gitsin
                                  İstanbulla sevişiyorum
                                  İstanbul
                                  Al
                                  Tüm benliğim senin.

Umut - Yeryüzüne Dayanabilmek İçin...

Birçok dilinde uyumuş biraz dilinde uyanmış bir bedenin yaşam kırıntılarına dair duyulan örtüşüklükle ve ona özlemle yıllardır keşkelere sarılan bir sözcük beklentisidir saran beni ve kitapçıdan atılan ilk adımla elimi bedenine çeken bir parça  Yeryüzüne Dayanabilmek İçin… Umudun nereden, ne zaman geleceği belli olmuyormuş demek ki… Çok çok uzaklardan, ötelerden bile geliveriyormuş, giriveriyormuş yüreğine insanın hasretin gidişi… Çok özlemiştim seni ilk günden beri ve olmayası bir umut sanmıştım sana dairlerimi… Geldin işte. Umulmadık bir anda tutuşuverdin elime tutuşturuverdiğin gibi beni… Hoş geldin. İyi ki geldin, tezeren meyveler misali elime, dilime, yüreğime giriverdin işte yine sanki içimden çıkmış gibi…

http://ekampus.orav.org.tr/Blogger/esinburcu/Page/38323/yasamda-rastlanti-yoktur-----there-s-no-coincidence-in-life-