Sabahın seherinde düştüm yola pusun ardına gizlenmiş güneşin belli belirsiz ışığında, sıcağında. Sıcak vurdukça yüreğime ısındı içim an be an ılık ılık akarken güneş damarlarımda. Işık vurdukça gözlerime alevini gördüm aynasında gülcemalimin gül kokuları içinde. Aynama vuran ışık huzmeleri vardıkta zihnime, beynime huzur daha da büyüdü dinginliğimde... Her bir renk silinip, salınıp karıştı toprağa adım adım, her adımda damla damla her adımda bir katre daha... Renksizleştim an be an beyaza varmaya doğru. Her bir zerresi bedenimin karıştıkça yok oldum, eridim sanki her an biraz daha geçtim leyladan erişmek için mevlâya, hiç oldum...
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder