"Silgi kullanmadan resim çizme sanatına hayat denilmektedir." 

John Christian

Silgi olsaydı kullanırdık sanıyorum. Olmalı mıydı acaba? 

Silgi olsaydı daha bir yapboz tahtası olurdu sanki hayatlarımız ve daha çok belirsizlik, daha çok düzensizlik, daha çok pişmanlık doğurabilirdi bu da. Silgi olsaydı "Oldu/Bitti/Geçti çok şükür..." diyemeyebilirdik mesela. Çünkü silip yeniden yaşamaya çabalardık haliyle ilerleyemezdik belki de... En doğruyu bulmak adına aynı şeyi silip silip yeniden yaşardık. Şimdi de bazı şeyleri yeniden yeniden yaşıyoruz gerçi de şimdiki tekrarlar fark edene dek, öğrenene dek. Oysa silebilseydik en hayırlısını yaşadığımızda da daha iyisini bulmak adına silip atabilirdik belki... 

Bir silgimiz olsaydı yaşamımızda nefsimize kurban gidip kendimizi de, bizi biz yapan değerlerimizi de silmek isterdik. O olmak adına, öteki olmak adına, diğeri olmak adına kendimizi kaybedebilirdik. Çünkü ne bilebilirdik ne olmamız gerektiğini ne de kendimiz olunca yetinebilirdik elimizde, yüreğimizde birikenlerle... Ah evet bir de sabır konusunda hiç yol katedemezdik bir silgimiz olsaydı hayatımızda kullanabileceğimiz. Bazı şeylerin bitişine, bazı şeylerin gidişine, bazı şeylerin gelişine sabrederek bekleyemezdik, sebat edemezdik belki de. Bize verilen iyi ya da iyi olmayan armağanların öğretecekleriyle hiç karşılaşamazdık mesela. Kimi zaman hastalıkların kimi zaman hataların kimi zaman kazaların kıymetini, değerini bilemezdik bir silgimiz olsaydı...

Eğer bir silgimiz olsaydı hayatımızda karar veremezdik. Karar verme gibi bir şeyi haliyle değerlendirme yapabilmeyi, ölçüp tartabilmeyi hayatımıza gelenleri bilemezdik. Tüm kontrol ve güç elimizdeymiş gibi görünse de hayatımıza yön veremezdik bir silgimiz olsaydı. Çünkü tatminsizliklerimize yenik düşerdik. O üç harfli iki heceli ağzımızdan bir çırpıda çıkan ama hayatımızdan bir türlü çıkaramadığımız "ego"muzun kurbanı olurduk tamamen. Çünkü o hep daha fazlasını ister çünkü ona göre hep bir başkası daha iyidir. Çünkü o daha zengin olmalıdır daha güzel daha aşk daha kalabalık daha da hiç olmayı istemez oysa hiç! Bir silgimiz olsaydı hayatımızda bir hayatımız olmazdı sanki. Bir hayat olurdu da o hayat bizim hayatımız mı olurdu... Acaba?