hiç...

Aslında sen diye bir şey yok biliyorsun değil mi... Sen sandıkların hep başkaları. Onlar var, sen yoksun. Belki bir ara olmuş olabilirsin, belki ama yoksun işte. Kalmadın. Tükendin, bittin. Şimdi özgürsün kendinden...

Bu kadar yükü taşıyıp taşıyamayacağından haberin yoktu adımını atarken. Yine de attın. Çünkü hep dediler ki sana "Taşıyabileceğin kadarı verilir insana..." İnandın sen de her zamanki gibi, bilmiyordun aslında ne denli yükleri taşıyabileceğini... Taşıdın da belki biraz ezilerek biraz sürünerek ve bittin...